 |
| Πολλές οικογένειες σε όλο τον κόσμο βλέπουν το Αλεξανδρινό και σκέφτονται αυτόματα τα Χριστούγεννα, το οποίο φυσικά δεν προκαλεί καμία έκπληξη, καθώς αυτό το διακοσμητικό φυτό, με το αστεροειδές του φύλλωμα και το κλασσικό κόκκινο και πράσινο χρώμα, είναι το ιδανικό σύμβολο για παραδοσιακά Χριστούγεννα. |
Στην χώρα καταγωγής του, το Μεξικό, όπου το Αλεξανδρινό λέγεται «Το Λουλούδι των Χριστουγέννων», έχει συνδεθεί ευθέως με τα Χριστούγεννα από τον 16ο αιώνα. Ο διεθνής του ρόλος ως Λουλούδι των Χριστουγέννων ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αιώνα, και μάλιστα από ένα ένδοξο μέρος, την Hollywood Boulevard στο Λος Άντζελες, όπου ένας Γερμανός μετανάστης ονόματι Έκε, πούλησε με μεγάλη επιτυχία τα πρώτα κλαδιά Αλεξανδρινού σαν το «Λουλούδι των Χριστουγέννων». Τη δεκαετία του ’50 έγινε επίσης εφικτή η καλλιέργεια του Αλεξανδρινού σαν φυτό εσωτερικού χώρου. Αυτό άνοιξε το δρόμο για το χειμερινό φυτό σε πολλές άλλες χώρες. Είτε ήταν γνωστό ως «Adventsstern», «Christmas star» ή «Stella di natale», το φυτό γρήγορα μπήκε στα νοικοκυριά σε όλη την Ευρώπη.
Στη Γερμανία, το Αλεξανδρινό αποτελεί ένα πολύ καλά εδραιωμένο στοιχείο της Χριστουγεννιάτικης παράδοσης. Με τα αστεροειδή του φύλλα και το κλασσικό κόκκινο και πράσινο χρώμα είναι το ιδανικό σύμβολο των γιορτών. Σήμερα το Αλεξανδρινό χρησιμοποιείται σε διακοσμήσεις για να δημιουργήσει μια εορταστική ατμόσφαιρα σε όλο τον κόσμο, ειδικότερα στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ και τον Καναδά, και πιο πρόσφατα ακόμη, στη Νότια Αφρική και την Αυστραλία. Ακόμη και οι άνθρωποι στην Ινδία στολίζουν παραδοσιακά τις εκκλησίες τους με φώτα και Αλεξανδρινά.
Ο αγγελιοφόρος των Χριστουγέννων στη Δύση, το φυτό της Πρωτοχρονιάς και το «Λουλούδι του Ατατούρκ»
Το χειμώνα τα σπίτια σε μια πλειάδα χωρών σε όλο τον κόσμο, διακοσμούνται με Αλεξανδρινό. Το χειμωνιάτικο φυτό κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς σε χώρες της Ανατολικής Ασίας, όπως η Κίνα, η Ιαπωνία, η Ταιβάν και η Νότια Κορέα, όπου οι εορτασμοί των Χριστουγέννων με τον Δυτικό τρόπο, έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ δημοφιλείς, ειδικά μεταξύ των νεότερων και στις πόλεις. Αυτή η μεταστροφή έχει επιτρέψει στο Αλεξανδρινό, όντας μέρος της δυτικής Χριστουγεννιάτικης κουλτούρας, να διεισδύσει σε αυτές τις αγορές. Το Αλεξανδρινό εμφανίζεται πλέον σαν ιδέα διακόσμησης και δώρο, τόσο στους εορτασμούς της Πρωτοχρονιάς στην Ιαπωνία, αλλά και στη Κινέζικη Πρωτοχρονιά, που παραδοσιακά γιορτάζεται μεταξύ της 21ης Ιανουαρίου και 21ης Φεβρουαρίου.
Στην Τουρκία και την Αίγυπτο, το Αλεξανδρινό έχει μια μακρά παράδοση που δεν σχετίζεται με τα Χριστούγεννα. Το ελκυστικό χειμερινό φυτό καλλιεργούνταν εδώ όταν ήταν ακόμη άγνωστο στην Ευρώπη. Στην Τουρκία ονομάζεται το Λουλούδι του Ατατούρκ. Ονομάστηκε έτσι εις μνήμην του Στρατηγού Κεμάλ Μουσταφά, του ιδρυτή της σύγχρονης Δημοκρατίας της Τουρκίας. Το Αλεξανδρινό ήταν ένα από τα αγαπημένα φυτά του ηγέτη, που ήταν ευρέως γνωστός ως Ατατούρκ (πατέρας των Τούρκων). Υπό το όνομά του το φυτό εξαπλώθηκε σε όλη τη Τουρκία. Στην Αίγυπτο το Αλεξανδρινό καλλιεργούνταν ήδη από το 1860. Αναφερόμενοι στον άνθρωπο που ανακάλυψε επίσημα το Αλεξανδρινό, τον πρώτο πρέσβη των ΗΠΑ στο Μεξικό, τον Τζόελ Πούανσετ, οι Αιγύπτιοι το λένε 'Bent El Consul', δηλαδή η κόρη του πρέσβη. Τα Αλεξανδρινά χρησιμοποιούνται πολύ σε διακοσμήσεις και την Τουρκία και την Αίγυπτο.
Ένα αστέρι ενώνει ανθρώπους πολλών εθνικοτήτων
Σήμερα, τα Αλεξανδρινά καλλιεργούνται σε μια σειρά από διαφορετικά χρώματα, σχήματα και μεγέθη, με νέες ποικιλίες να προστίθενται κάθε χρόνο. Είτε πρόκειται για φλογερό κόκκινο, ντελικάτο ροζ, εντυπωσιακό φούξια, φωτεινό κίτρινο ή μεγαλοπρεπές κρεμ και λευκό, δίχρωμο ή με πιτσιλιές, με στρογγυλά ή οδοντωτά φύλλα, από κομψά μίνι φυτά ή πλούσιους μεγάλους θάμνους, τα Αλεξανδρινά είναι η σωστή επιλογή για τον καθένα, ανεξάρτητα από το πόσο διαφορετικά είναι τα γούστα τους.
Η ποικιλία χρωμάτων και σχημάτων και η εκπληκτική ευελιξία του φυτού του επιτρέπουν να γίνει μέρος των πιο ποικίλων παραδόσεων, κουλτουρών και στυλ διακόσμησης. Και ποιος ξέρει που θα βρει το Αλεξανδρινό το νέο του σπίτι το φετινό χειμώνα… άλλωστε η ιστορία του έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει.
